Ik liep de Nijmeegse vierdaagse.

Deze week is het de vierdaagse van Nijmegen. Heel Nijmegen staat die week volgens mij op z’n kop, festiviteiten het hele week in de binnenstad én heel veel verschillende mensen. Deelnemers aan de Nijmeegse vierdaagse, maar ook familie van de deelnemers om ze aan te moedigen, kijkers, inwoners en mensen die er alleen komen voor het feest. Ik liep in 2009 de Nijmeegse vierdaagse en blik in mijn blog terug naar deze vierdaagse.

Ik liep de Nijmeegse vierdaagse.
In 2009 heb ik deze zelf ook uitgelopen. 9 jaar geleden alweer, helemaal precies herinner ik het me niet meer maar helemaal vergeten ben ik het zeker niet. Een herinnering die me altijd bij zal blijven en het kruisje hangt vol trots in onze woonkamer. Elk jaar kriebelt het toch wel weer een beetje en denk ik er weer aan terug. In 2008 bedachten we (mijn toenmalige vriend, zijn broer en vriendin) dat het wel leuk was om een keer te lopen. Vervolgens ons opgegeven en een beetje gaan trainen. De relatie was al een tijdje over toen we de vierdaagse gingen lopen, maar doordat het best lastig is om deel te kunnen nemen aan de Nijmeegse vierdaagse besloot ik wel om met hun mee te gaan. We waren toen tenslotte nog vrienden.

Via Vierdaagse
Doordat we ons aan hadden gemeld bij Via Vierdaagse, waren we verzekerd van een startbewijs. Het is namelijk niet heel gemakkelijk om een startbewijs te krijgen voor de Nijmeegse Vierdaagse. Daarnaast kregen we in de mail tips voor een juiste voorbereiding voor de Nijmeegse vierdaagse, waren er diverse oefenwandeltochten waar we aan mee konden doen, kregen we korting op bepaalde dingen en kregen we een t-shirt als aandenken.

Overnachten op de camping.
Tijdens de Nijmeegse Vierdaagse verbleven we op een camping in Nijmegen. De camping was speciaal opgezet voor de Nijmeegse vierdaagse én op het terrein verbleven dan ook alleen maar vierdaagselopers. Erg leuk om te zien! De camping was vlakbij Nijmegen, naast de rivier de Waal.
We verbleven er een week, zodat we rustig de vouwwagen konden installeren en in het weekend nog wat mee konden krijgen van de festiviteiten.  In het weekend zijn we de stad in geweest, op stap geweest, de stad bekeken en zo toch wat mee gekregen van de vele festiviteiten die er georganiseerd worden.
Elke dag kon je op de camping een massage krijgen, elke dag dit gedaan en ik moet zeggen ik heb na afloop weinig tot geen spierpijn gehad. Absoluut een aanrader als je ook de Nijmeegse Vierdaagse loopt of gaat lopen!

Samen, maar eigenlijk alleen aan het lopen.
We waren wel met z’n vieren, maar we liepen allemaal apart. Doordat we niet allemaal hetzelfde tempo liepen, was dit namelijk wel het handigste. Af en toe hadden we wel even contact waar iedereen liep en soms wachtte de een even om toch even samen een stukje te lopen. In de avond aten we samen, daarna even wat kletsen, massage nemen of douchen en dan er op tijd weer in.
De start was namelijk rond tussen 4.00 en 6.00 uur in de ochtend (als ik me dat goed herinner), dus laat op bed zat er zeker niet in.

De wandeldagen
Tussen al die 1000 mensen wandelen door de diverse dorpjes. Het ene moment aan de kant veel mensen die je aanmoedigen, soms mensen die alleen maar kijken, maar ook gedeelten waar niemand stond. Het mooie plaatje van de tv klopt echt niet altijd met de realiteit! Dit viel me op bepaalde momenten toch wel even zwaar. Want je moet jezelf er dan toch wel even doorheen trekken.
Maar in elk dorpje was muziek, diverse mensen aan de kant boden je wat te drinken of te eten aan op een schaal wat je lopende weg kon pakken. Maar je kon ook bij diverse stands, winkels of restaurants wat eten of drinken kopen. Ik had me eigen rugtasje mee met eten/drinken, maar achteraf had ik best minder mee kunnen nemen. Of dit nu nog zo is weet ik niet.
De militairen liepen met zware bepakking (respect voor ze hoor!). Gezamenlijk met hun collega militairen liepen ze vaak zingend de vierdaagse. Dit werkte voor mij, vooral op de moeilijke momenten, erg motiverend en dan liep ik weer een stukje verder met ze mee en zo was ik zo weer een paar kilometers verder.
Er is ook van alles te zien, vele diverse en verschillende mensen lopen en kijken er. Iedereen loopt zijn eigen tempo en dat kan soms best wel alleen voelen en moeilijk zijn. Maar kan ook leuke gesprekken opleveren met andere wandelaars, diverse gesprekken met volledig onbekende mensen heb ik gehad.

Gemakkelijk was het niet.
Samen zijn met je ex, je nieuwe relatie die net over is, alleen lopen tussen alle mensen en niet zoveel hebben getraind maakte het dat het lopen van de Nijmeegse Vierdaagse niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk best moeilijk was. Al ga je verder als vrienden met je ex, het is toch altijd raar. Liefdesverdriet van de nieuwe relatie die net over is, maakte het er ook niet gemakkelijker op. Ik denk dat ik in totaal zo’n 100 kilometer heb geoefend van te voren, veel te weinig natuurlijk.
Maar trots ben ik nog steeds op mezelf dat ik het gelopen heb, dat ik het uit heb gelopen. Al heb ik zo vaak getwijfeld of ik nog wel door zou gaan en was stoppen vaak in me hoofd opgekomen.

De laatste dag
De laatste dag waren mijn ouders er ook om me aan te moedigen. Ze stonden na het peloton bij een rustplek. Hier heb ik even pauze genomen, met ze gekletst. En genoten van de heerlijke Deense krakeling van de bakker bij ons in het dorp die ze speciaal voor me hadden mee genomen.
Op tv zie je de Viagladiola vol met mensen, de tribune vol met mensen en veel mensen aan de kant en lijkt het nog een klein stukje. Maar toen ik er liep, was er nog maar weinig mensen die aan de kant zaten. Ik dacht dat het nog maar een klein stukje was. Door de regen had ik enorme natte schoenen, waarop ik besloot dat ik de Viagladiola wel op slippers verder kon lopen. Ik vroeg bij mensen in een camper of ik daar even mijn schoenen kom omwisselen voor slippers, dit kon wel maar ze zeiden weet je het zeker, het is nog wel zo’n 5 kilometer. Dat was een domper, maar ik dacht dat laatste stukje moet gewoon lukken. En is me ook gelukt!
De tranen aan het einde van ontlading, de knuffel met me broertje én het behaalde kruisje ontvangen. Wat een ervaring!

De Vierdaagse koste mij niks.
Mijn vader had gezegd dat als ik het uit zou lopen ik alle kosten vergoed zou krijgen, dus voor mij heeft het niets gekost deze week. De aanschaf van schoenen, een goede fijne rugtas, de inschrijfkosten, de verblijfkosten, de dagelijkse massage’s, maakt dat zo’n weekje wandelen absoluut geen goedkoop weekje is. Al maak je het natuurlijk zelf zo duur als je zelf wilt.
Van mijn oma en een collega van mijn vader (die ook meerdere malen de vierdaagse heeft gelopen) kreeg ik als geld, omdat ze het een hele prestatie vonden. Van dit geld kocht ik een armband met bedeltjes met twee voetjes en een hartje. Inmiddels hangt het moedermelksierraad en de bedeltjes van de huisdieren er ook aan.
Van een oppasgezin had ik een ketting gekregen, maar doordat ik geen ketting draag i.v.m. de borstvoeding ligt deze bewaard in huis. Als ik straks geen borstvoeding meer geef zal ik deze hoogstwaarschijnlijk weer gaan dragen.

De Nijmeegse Vierdaagse lopen, was geen gemakje. Op tv lijkt het zoveel mooier dan het in de werkelijkheid was. Maar misschien komt dit meer door mijn eigen persoonlijke omstandigheden toen. Ik zou het nu ik zelf sterker ben geworden best nog een keertje willen proberen. Al vraag ik me af of dat überhaupt gaat lukken in de combinatie met mijn fibromyalgie. En dan de tijd vinden om te trainen. Nu een man, een zoontje wat het niet gemakkelijker maakt i.c.m. trainen én een week weg zijn van huis. Tja… het kriebelt nog steeds… Volgend jaar 10 jaar geleden.. zal ik dan toch nog een keer gaan?

Heb jij de Nijmeegse vierdaagse ook gelopen?