Indrukwekkende documentaire over Yes We Can op Videoland
In deze blog vertel ik wel wat over de documentaire, de dingen die me opvielen, die ik belangrijk vind om te delen en voor mezelf heb opgeschreven als notitie. Maar lees niet alleen deze blog, ga de documentaire zien, want door te zien voel je pas hoe belangrijk hun manier van werken is, hoe belangrijk het is dat er de juiste hulp wordt aangeboden en hoe belangrijk het is dat iedereen leert dat hij/zijn emoties en gevoelens mag tonen en dat je mag zijn wie je bent.
Yes We Can Clinics werkt met een team van ervaringsdeskundigen, psychologen, coaches en psychiaters. Aan de jongeren wordt warmte, liefde gegeven, waardoor ze zich weer als mens kunnen gaan voelen. Maar er wordt ook keihard geconfronteerd met het gedrag wat veranderd moet worden. Doordat de jongeren veel in elkaar herkennen, kunnen ze leren van elkaar maar ook elkaar steunen waardoor ze kunnen ervaren dat ze niet alleen zijn met hun problemen. Er wordt gewerkt in diverse groep sessies, door te praten, maar ook door te bewegen, samen te leren werken en te sporten. Daarnaast is er ook 1 op 1 coaching. Tijdens de groep sessies worden er gebruik gemaakt van handgebaren. Op deze manier kan je tijdens het verhaal van iemand laten weten dat je het herkent of de ander steunt, zonder diegene te hoeven storen in zijn/haar verhaal.De jongeren die er zitten zijn tussen de 13 en 23 jaar. Alle jongeren hebben al diverse hulpverlening gehad, maar hebben nog steeds problemen. Deze problemen zijn verslavingen (drugs-, alchol-, game-, beeld-, en/of andere verslaving) en/of psychische problemen en/of gedragsproblemen. De jongeren komen 10 weken lang wonen in de kliniek en gaan tussendoor niet naar huis, alleen in week 5 hebben zien ze hun ouders even. Na die 10 weken is er ook nog een nazorg traject.
Ook ouders worden intensief betrokken bij de behandeling. Er is voor ouders namelijk een apart traject. Het probleem ligt namelijk lang niet altijd alleen aan de jongere, maar vaak ook aan de thuissituatie. Ook ouders moeten aan de slag.
Ook ouders worden intensief betrokken bij de behandeling. Er is voor ouders namelijk een apart traject. Het probleem ligt namelijk lang niet altijd alleen aan de jongere, maar vaak ook aan de thuissituatie. Ook ouders moeten aan de slag.
10 acties tot verandering.
In de locatie van Yes We Can Clinics hangt op diverse plekken de 10 regels tot verandering, dit is een van de dingen waarmee ze werken. Deze 10 acties zijn:
1. We erkennen dat ons probleem te groot is om zelf op te lossen en dat voor dit probleem ons leven niet werkt.
2. We zijn bereid te gaan geloven dat door de hulp van anderen wij kunnen veranderen.
3. Wij nemen de beslissing om deze hulp van anderen aan te nemen.
4. Wij maken de balans op van ons leven en maken een lijst van alles waar wij boos en geïrriteerd over zijn.
5. Wij delen die met onszelf en onze behandelaar/groepscounselor.
6. Wij maken een lijst van mensen die wij pijn en/of schade hebben aangedaan.
7. Wij delen dit met onszelf en onze behandelaar/groepscounselor.
8. Wij maken er een gewoonte van om goed voor onszelf te zorgen en wanneer wij verkeerd handelen, maken we dit direct goed.
9. Wij maken samen met de groep, behandelaren, groepscounselors een nazorgplan hoe wij door kunnen blijven groeien.
In de locatie van Yes We Can Clinics hangt op diverse plekken de 10 regels tot verandering, dit is een van de dingen waarmee ze werken. Deze 10 acties zijn:
1. We erkennen dat ons probleem te groot is om zelf op te lossen en dat voor dit probleem ons leven niet werkt.
2. We zijn bereid te gaan geloven dat door de hulp van anderen wij kunnen veranderen.
3. Wij nemen de beslissing om deze hulp van anderen aan te nemen.
4. Wij maken de balans op van ons leven en maken een lijst van alles waar wij boos en geïrriteerd over zijn.
5. Wij delen die met onszelf en onze behandelaar/groepscounselor.
6. Wij maken een lijst van mensen die wij pijn en/of schade hebben aangedaan.
7. Wij delen dit met onszelf en onze behandelaar/groepscounselor.
8. Wij maken er een gewoonte van om goed voor onszelf te zorgen en wanneer wij verkeerd handelen, maken we dit direct goed.
9. Wij maken samen met de groep, behandelaren, groepscounselors een nazorgplan hoe wij door kunnen blijven groeien.
10. Wanneer we kunnen helpen wij anderen die in vergelijkbare situaties zitten.
Deze poster word ook diverse keren in de documentaire getoond.
Deze poster word ook diverse keren in de documentaire getoond.
Bewustwording.
Tijdens de documentaire zijn er diverse dingen gezegd door de behandelaren, maar ook door de jongeren zelf. Een aantal dingen daarvan heb ik hieronder op geschreven.
– Verslaving ontstaat zodat emoties en gevoelens worden weggestopt en daardoor niet/minder aanwezig zijn.
– Je mag nooit tegen iemand zeggen dat diegene is uitbehandeld of is opgegeven, omdat zijn problematiek te groot is. Je gelooft dan namelijk niet meer dat het goed kan komen met die jongere. Waardoor je eigenlijk zegt ga maar dood, er is voor jou geen plek in de maatschappij. Bij Yes We Can wordt niemand opgegeven. Geloof in de ander, de ander helpen, samen knokken tot je er bij neer valt is zo onwijs belangrijk om te kunnen veranderen. De problemen zijn niet jou, maar zijn ontstaan door gebeurtenissen in jou leven. Pak alle kansen, doe wat goed voel hoe moeilijk het ook is en zoek hulp als het niet alleen lukt. Laat nooit maar dan ook nooit iemand je vertellen dat je iets niet kan!
– Boosheid is vaak een oorzaak van verdriet wat onderdrukt wordt.
– Het is fijn om te weten, voelen en ervaren dat je niet de enige bent. Dat je steun en hulp krijgt van andere jongeren en/of behandelaars die hetzelfde hebben meegemaakt.
– Een plek waar je weer je zelf kan/mag zijn.
– Onderliggende problemen zijn vaak de oorzaak van de problemen die er nu zijn. Het is daarom belangrijk om te kijken naar het probleem wat er onder ligt.
– Verandering begint bij jezelf, kijk eerst naar je eigen aandeel! En daarna, of helemaal niet, naar het aandeel van een ander.
– Medicijnen werken verslavend én zijn een makkelijke manier om iemand zijn/haar gedrag onder controle te hebben. De medicijnen worden gebruikt om gevoelens te dempen en emoties niet te hoeven voelen. Maar veranderd het probleem niet en zorgt vaak voor meer problemen omdat de medicatie verslavend is. Belangrijker is om te kijken naar het probleem, de emoties te leren voelen, er te laten zijn, gebeurtenissen te verwerken en het gedrag onder controle te krijgen door gedragsverandering en er mee om te leren gaan. En er aan werken is intensiever dan er een pilletje in stoppen, waardoor er te vaak en te snel wordt gekozen voor de makkelijke weg. Eigenlijk zijn doctoren ook dealers.
– Door geen gedragsverandering en geen juiste hulp, blijf je in het negatieve cirkeltje waardoor je jezelf ziek blijft houden. Er veranderd namelijk niets, voor verandering moet er namelijk iets veranderen.
– Je kan heel diep in de put zitten, maar er is altijd hoop.
– Je hebt zelf de regie over je leven. Vertrouw op jezelf, kies voor jezelf, kom op voor jezelf én geef je grenzen aan.
– Vaak worden grenzen niet aangegeven, omdat het verlangen van aandacht te groot is. Aandacht die anders niet wordt gekregen.
– Meisjes die in handen zijn gekomen of komen van een loverboy, zijn vaak meisjes die een vaderfiguur missen en/of kwetsbaar zijn door andere omstandigheden. Ze willen graag gezien worden en bevestiging krijgen, en dat krijgen ze dan toch op die manier.
– Jongeren krijgen vaak de schuld dat het allemaal hun schuld is, maar vaak komt dit ook door de problemen die ze al hebben mee gemaakt en/of de thuissituatie waarin ze zijn opgegroeid.
– Verbinding maken is cruciaal! Kinderen en jongeren moeten leren zich uit te spreken over hun gevoelens en emoties. En daarbij ook de veiligheid en het vertrouwen voelen van de ander.
– Spiegeloefening: Kijk (elke dag) in de spiegel, benoem waar je trots op bent, wat je mooi vindt aan jezelf en waar je hard voor gewerkt hebt. Hierdoor krijg je meer zelfvertrouwen en zelfliefde.
Tijdens de documentaire zijn er diverse dingen gezegd door de behandelaren, maar ook door de jongeren zelf. Een aantal dingen daarvan heb ik hieronder op geschreven.
– Verslaving ontstaat zodat emoties en gevoelens worden weggestopt en daardoor niet/minder aanwezig zijn.
– Je mag nooit tegen iemand zeggen dat diegene is uitbehandeld of is opgegeven, omdat zijn problematiek te groot is. Je gelooft dan namelijk niet meer dat het goed kan komen met die jongere. Waardoor je eigenlijk zegt ga maar dood, er is voor jou geen plek in de maatschappij. Bij Yes We Can wordt niemand opgegeven. Geloof in de ander, de ander helpen, samen knokken tot je er bij neer valt is zo onwijs belangrijk om te kunnen veranderen. De problemen zijn niet jou, maar zijn ontstaan door gebeurtenissen in jou leven. Pak alle kansen, doe wat goed voel hoe moeilijk het ook is en zoek hulp als het niet alleen lukt. Laat nooit maar dan ook nooit iemand je vertellen dat je iets niet kan!
– Boosheid is vaak een oorzaak van verdriet wat onderdrukt wordt.
– Het is fijn om te weten, voelen en ervaren dat je niet de enige bent. Dat je steun en hulp krijgt van andere jongeren en/of behandelaars die hetzelfde hebben meegemaakt.
– Een plek waar je weer je zelf kan/mag zijn.
– Onderliggende problemen zijn vaak de oorzaak van de problemen die er nu zijn. Het is daarom belangrijk om te kijken naar het probleem wat er onder ligt.
– Verandering begint bij jezelf, kijk eerst naar je eigen aandeel! En daarna, of helemaal niet, naar het aandeel van een ander.
– Medicijnen werken verslavend én zijn een makkelijke manier om iemand zijn/haar gedrag onder controle te hebben. De medicijnen worden gebruikt om gevoelens te dempen en emoties niet te hoeven voelen. Maar veranderd het probleem niet en zorgt vaak voor meer problemen omdat de medicatie verslavend is. Belangrijker is om te kijken naar het probleem, de emoties te leren voelen, er te laten zijn, gebeurtenissen te verwerken en het gedrag onder controle te krijgen door gedragsverandering en er mee om te leren gaan. En er aan werken is intensiever dan er een pilletje in stoppen, waardoor er te vaak en te snel wordt gekozen voor de makkelijke weg. Eigenlijk zijn doctoren ook dealers.
– Door geen gedragsverandering en geen juiste hulp, blijf je in het negatieve cirkeltje waardoor je jezelf ziek blijft houden. Er veranderd namelijk niets, voor verandering moet er namelijk iets veranderen.
– Je kan heel diep in de put zitten, maar er is altijd hoop.
– Je hebt zelf de regie over je leven. Vertrouw op jezelf, kies voor jezelf, kom op voor jezelf én geef je grenzen aan.
– Vaak worden grenzen niet aangegeven, omdat het verlangen van aandacht te groot is. Aandacht die anders niet wordt gekregen.
– Meisjes die in handen zijn gekomen of komen van een loverboy, zijn vaak meisjes die een vaderfiguur missen en/of kwetsbaar zijn door andere omstandigheden. Ze willen graag gezien worden en bevestiging krijgen, en dat krijgen ze dan toch op die manier.
– Jongeren krijgen vaak de schuld dat het allemaal hun schuld is, maar vaak komt dit ook door de problemen die ze al hebben mee gemaakt en/of de thuissituatie waarin ze zijn opgegroeid.
– Verbinding maken is cruciaal! Kinderen en jongeren moeten leren zich uit te spreken over hun gevoelens en emoties. En daarbij ook de veiligheid en het vertrouwen voelen van de ander.
– Spiegeloefening: Kijk (elke dag) in de spiegel, benoem waar je trots op bent, wat je mooi vindt aan jezelf en waar je hard voor gewerkt hebt. Hierdoor krijg je meer zelfvertrouwen en zelfliefde.
Zelfmoord
Tijdens deze documentaire wordt er ook aandacht besteed aan een aantal deelnemers die zelfmoordpogingen hebben gedaan en/of zich zelf hebben gesneden. Vaak wordt dit onderwerp vermeden omdat er toch een taboe over heerst, erg “mooi” dat er hier wel aandacht aan wordt gegeven.
– Zelfbeschadiging is een verslaving, net zoals drugs en alcohol. Alleen mensen die aan zelfbeschadiging doen, gebruiken vaak geen drugs of alcohol maar is de zelfbeschadiging het middel om de emoties en gedachten even niet te hoeven voelen of om pijn te voelen om in het hier en nu te komen. Zelfbeschadiging is namelijk ook erg verslavend, door de dopamine die vrij komt.
– Na het mislukken van zelfmoordpoging is er de teleurstelling dat het niet gelukt is. Aan de ene kant ben ik dankbaar dat ik er nog ben omdat anderen me zullen missen, maar aan de andere kant denk ik waarom ben ik hier nog, ik weet niet waarvoor ik het doe want ik ben niet gelukkig en weet niet of ik dat wel ga worden. Elke dag is een uitdaging.
– Belangrijk om te delen, omdat ze hoopt dat iemand die het doet wel inziet dat er hulp nodig is. Ze wist niet namelijk dat ze er hulp bij had kunnen krijgen.
– Je kan niet zien als iemand zelfmoordgedachten heeft, vaak is het iemand die op de achtergrond is en niet heel erg aanwezig. Het allerbelangrijkste is dat je gezien wordt, dat mensen met je praten, mensen er voor je zijn en je steunen, dat je je niet alleen en eenzaam voelt.
Tijdens deze documentaire wordt er ook aandacht besteed aan een aantal deelnemers die zelfmoordpogingen hebben gedaan en/of zich zelf hebben gesneden. Vaak wordt dit onderwerp vermeden omdat er toch een taboe over heerst, erg “mooi” dat er hier wel aandacht aan wordt gegeven.
– Zelfbeschadiging is een verslaving, net zoals drugs en alcohol. Alleen mensen die aan zelfbeschadiging doen, gebruiken vaak geen drugs of alcohol maar is de zelfbeschadiging het middel om de emoties en gedachten even niet te hoeven voelen of om pijn te voelen om in het hier en nu te komen. Zelfbeschadiging is namelijk ook erg verslavend, door de dopamine die vrij komt.
– Na het mislukken van zelfmoordpoging is er de teleurstelling dat het niet gelukt is. Aan de ene kant ben ik dankbaar dat ik er nog ben omdat anderen me zullen missen, maar aan de andere kant denk ik waarom ben ik hier nog, ik weet niet waarvoor ik het doe want ik ben niet gelukkig en weet niet of ik dat wel ga worden. Elke dag is een uitdaging.
– Belangrijk om te delen, omdat ze hoopt dat iemand die het doet wel inziet dat er hulp nodig is. Ze wist niet namelijk dat ze er hulp bij had kunnen krijgen.
– Je kan niet zien als iemand zelfmoordgedachten heeft, vaak is het iemand die op de achtergrond is en niet heel erg aanwezig. Het allerbelangrijkste is dat je gezien wordt, dat mensen met je praten, mensen er voor je zijn en je steunen, dat je je niet alleen en eenzaam voelt.
Ideale droom is dat de kliniek niet meer nodig is.
De oprichter van de kliniek Jan Willem Poot, is deze kliniek opgestart vanuit zijn eigen ervaring. Zijn ideale droom is dat over 20 jaar zijn kliniek niet meer nodig is, omdat er een warme liefdevolle cultuur is waarbij jongeren zich op hun gemak voelen, zich veilig genoeg voelen om te vertellen wat ze mee hebben gemaakt en de emoties die ze voelen durven te uiten/vertellen. Het mooiste zou zijn dat er op de lagere school al 1x per week in de kring aandacht aan wordt besteed, dat kinderen daar al leren hoe ze zich kunnen uiten, emoties leren tonen en durven te vertellen wat er is gebeurd. Maar niet alleen op school, ook thuis is het uiteraard van groot belang dat kinderen dit kunnen en durven.Meer informatie over Yes We Can Clinics lees je op hun website én neem echt even de tijd om deze documentaire te bekijken!
De oprichter van de kliniek Jan Willem Poot, is deze kliniek opgestart vanuit zijn eigen ervaring. Zijn ideale droom is dat over 20 jaar zijn kliniek niet meer nodig is, omdat er een warme liefdevolle cultuur is waarbij jongeren zich op hun gemak voelen, zich veilig genoeg voelen om te vertellen wat ze mee hebben gemaakt en de emoties die ze voelen durven te uiten/vertellen. Het mooiste zou zijn dat er op de lagere school al 1x per week in de kring aandacht aan wordt besteed, dat kinderen daar al leren hoe ze zich kunnen uiten, emoties leren tonen en durven te vertellen wat er is gebeurd. Maar niet alleen op school, ook thuis is het uiteraard van groot belang dat kinderen dit kunnen en durven.Meer informatie over Yes We Can Clinics lees je op hun website én neem echt even de tijd om deze documentaire te bekijken!
Herkenning en inspiratie.
Ik heb nog nooit drugs gebruikt, ben nog nooit dronken geweest, maar verder zijn er wel diverse dingen die ik herkende in het programma. Zo diep als hun zitten heb ik (nog) niet gezeten. Deze documentaire raakte mij wel diep, maar tegelijkertijd inspireerde mij het ook en gaf het me weer kracht. Ik ga er verder niet te diep op in, want dan zal de blog te lang worden. Kort gezegd er is teveel gebeurd afgelopen jaren en ik heb teveel klappen gehad. Nu van onderin de put weer omhoog klimmen, blijven vechten voor het mannetje wat me mama noemt en genieten van de kleine mooie dingen die er nog wel zijn. Dit is de reden dat er minder nieuwe blogs online gekomen, vanwege diverse privéredenen zal dit voorlopig ook zo blijven. Op Instagram en mijn Facebookpagina plaats ik wel regelmatig nog berichten, aangezien dat minder tijd en energie kost. De eerdere geschreven blogs die op mijn websites staan kan je altijd nog terug lezen.De blogs schrijf ik omdat ik het erg leuk vind om anderen te mogen en kunnen inspireren. Met het schrijven en delen van mijn blogs verdien ik niets. Het zou mij erg helpen als je anderen verteld over mijn website zodat mijn website bekender maakt. Daarnaast zou je me een piepklein beetje kunnen helpen om je bestelling via bol.com te doen via de banner, de genoemde links (blauwe tekst) hierboven, of door te klikken op deze link, hierdoor krijg ik een kleine commissie over jou bestelling en kan ik daar een klein gedeelte van de benzinekosten en de kosten voor de website van betalen. Een kleine moeite voor jou, voor mij een groot beloning voor mijn inzet. Alvast enorm bedankt!
