Corona: Intelligente Lockdown, dit deed het met mij.
Corona, het woord van 2020 en 2020 zal in de geschiedenisboeken voorkomen als het jaar van het Coronavirus.
Vanaf 15 maart waren scholen, horeca, diverse winkels, bibliotheken, pretparken, dierentuinen dicht, moesten we zoveel mogelijk thuis blijven, geen uitjes meer maken en zoveel mogelijk de 1,5 meter bewaren. Bijna 2 maand later, zijn de scholen weer open, kunnen we binnenkort (als alles zo “goed” verloopt) weer naar de dierentuin, bibliotheek, pretpark en andere uitjes doen. Wel aangepast, met 1,5 meter, maar het kan en mag weer en beetje bij beetje wordt het weer wat “normaal”. Alhoewel het nog lang niet normaal zal zijn en we nog vele beperkingen hebben. In deze blog beschrijf ik wat de intelligente lockdown de afgelopen (bijna) 2 maand met me deed.
Onzekerheid en angst.
De onzekerheid zorgde voor angst, onzekerheid over het verloop van de Corona. Angst om mijn zoontje te verliezen aan Corona. En ondanks dat er maar weinig gevallen bekend zijn, dat de meeste mensen die er aan overlijden al zwakker zijn, maakte het me wel angstig. Inmiddels is die angst veranderd, we hebben er geen invloed op en angst maakt je leven eerder slechter dan beter. Dus we zien wel hoe het leven loopt. Natuurlijk is er de kans dat jij en ik eraan overlijden, maar er is ook een kans dat we overlijden aan griep, kanker, een hartaanval, een beroerte of een ongeluk. We hebben geen zekerheid om 80 jaar te gaan worden, wel de mogelijkheid om positief in het leven te staan, wat je sterker en gelukkiger maakt. Uiteraard is het verschrikkelijk hoeveel mensen er aan zijn overleden, maar er wordt niet benoemd hoeveel mensen er beter zijn geworden.
Boodschappen
Boodschappen doen kost veel meer energie, de 1,5 meter bewaren in de supermarkt is erg lastig. Boodschappen doen voelt niet meer als normaal, maar zorgt voor meer angst. Ik probeer 1x per week de boodschappen doen, in plaats van meerdere keren per week, wat meer concentratie vraagt, voor een hele week het eten bedenken, voor een hele week boodschappen halen, boodschappenlijstjes schrijven en daarna de winkel in. Concentratie die er soms totaal niet is, wat er voor zorgt dat er alsnog soms meerdere keren naar de winkel gegaan moet. Maar het voordeel van 1x in de week boodschappen doen is, bewuster kopen, minder dingen kopen die ik eigenlijk niet nodig heb, meer vooruit denken en kost minder tijd dan meerdere keren in de week. Ik ga daarom ook zeker proberen dit vol te gaan houden, 1x in de week de boodschappen en wat op is is dan op.
Wandelen en fietsen.
Blij en dankbaar was ik dat we nog mochten wandelen en fietsen in de omgeving. Dus we maakten wandelingen in het dorp, gingen op berenjacht, deden spoorzoekertje, maakte fietstochten, zochten kikkers, gingen picknicken, plukten tulpen in de tulpen tuin, haalden een ijsje bij de ijssalon en speelden verder thuis in huis en in de tuin.
Vanaf vorige week zijn we weer uitjes gaan maken met de auto, een wandeling in het bos, nieuwe plekjes maar ook “oudere” plekjes bezoeken, wat was en is het onwijs fijn om weer het bos in te kunnen, even in een andere omgeving te zijn en er weer op uit te kunnen. Ik verwonderde me dat we daar minder mensen tegen kwamen dan tijdens een wandeling in het dorp, waardoor het helemaal niet fout voelde.
We hebben mooie herinneringen gemaakt, leuke dingen gedaan en zullen zeker regelmatig nog eens de fiets pakken voor een fietstocht, picknicken in de buurt en wandelingen maken in het dorp. Maar ook thuis blijven we leuke dingen doen, want ook thuis zijn er genoeg leuke dingen te doen.
Niets moeten.
Eigenlijk vond ik het best wel relaxed. Geen verplichtingen, geen gemis van een fijne vriendinnengroep voor leuke feestjes en gezellige avonden, nergens voor op tijd moeten komen, relaxed de dag kunnen beginnen en ook nog eens veel mooi weer. Het niets moeten én mijn huidige woning, zorgde er voor dat ik toe kwam aan mezelf. De rust van de afgelopen maanden én de rust die er nu werd gecreëerd, zorgde ook echt voor rust van binnen.
Vanaf 2015 ben ik al bezig met mezelf veranderen, inmiddels zijn er nogal wat ingrijpende gebeurtenissen geweest. Dankbaar voor hoe alles gelopen is, want zonder alle gebeurtenissen had ik niet gestaan waar ik nu sta. Ik ben nog niet waar ik wil zijn, heb nog een lange weg te gaan, maar ben al een stuk verder dan vorig jaar.
Er zullen altijd mensen zijn die een gemis blijven in me leven, er zullen altijd herinneringen zijn met een lach en een traan, er zullen altijd dingen zijn die ik liever anders had gewild. Maar het verleden kunnen we niet veranderen, de toekomst wel. Dus op naar een toekomst, een toekomst met liefde, waarin ik gelukkig wil zijn, we mooie herinneringen maken, ik zin in het leven wil hebben, een superbaan heb waar me vlammetje van binnen brandt en waarin mijn zoontje zich gelukkig voelt en zijn eigen keuzes durft te maken.
Door het niets moeten, de rust, het verwerken en mezelf weer oppakken. Heb ik kunnen voelen wat me blij maakt, waardoor er een vlammetje van binnen gaat branden en ga ik uitzoeken wat voor mogelijkheden er hierin zijn.
Zelfontwikkeling.
Ik was begonnen met vrijwilligerswerk, heb dit door de Corona stil moeten zetten. Het is wat het is, ik heb het geprobeerd en we zien wel hoe dit verder verloopt.
Gelukkig ging het traject met de psycholoog wel door. De gesprekken gingen via beeldbellen. Eerst wat onwennig, maar ik merkte dat ik het eigenlijk wel chill vindt. In mijn eigen vertrouwde omgeving, bellen met de onbekende psycholoog wat gelijk goed voelde. De vragenlijsten thuisgestuurd krijgen om in te vullen, geen stress om op tijd/te laat te komen, geen reistijd. Heel fijn dat het op deze manier kon door gaan.
Verder ben ik begonnen met de 100dais van Hormeaun, een 100 dagen cursus wat via Instagram gaat. Gestart op 1 april. Door de meer tijd die er afgelopen weken was, was er ook meer tijd om bezig te gaan met de opdrachten en de superfijne smoothies als ontbijt te nemen. Een goede start, wat ervoor zorgt om er door mee te gaan als er de komende tijd weer moet.
Ik ben weer begonnen met zelfstudie, ben begonnen met thuissporten, heb een mountainbike aangeschaft, ben begonnen met het uitzoeken van de foto’s zodat ik daarna de fotoboeken kan maken en voel weer meer positiviteit.
Mama van 1 kind.
Na de bevalling heb ik altijd gezegd, ik wil pas een tweede kind als mijn zoontje 4 jaar is, want dat voelde voor mij beter op de een of andere manier. Vaker heb ik hier over getwijfeld, maar keer op keer zei mijn gevoel nee als hij 4 jaar is. Helaas liep het leven anders, kwam er een scheiding in plaats van een tweede kind. Geen broertje/zusje voor mijn zoontje. Vooral de afgelopen maanden heeft me dit veel pijn en verdriet gedaan. De foto’s van gezelligheid tussen broertjes/zusjes, het verdriet van mijn zoontje omdat hij geen kindjes mee had om te spelen, de frustratie, zijn eenzaamheid. Had ik toch rond zijn tweede jaar moeten kiezen voor een tweede, voor opnieuw een ziekenhuistraject, voor een broertje/zusje voor hem? En ik weet ook dat zegt niets, want er zijn genoeg gezinnen waarbij broertjes/zusjes geen goede band met elkaar hebben, meer ruzie dan gezelligheid is, maar ik zal het nooit weten.
Gezelligheid maar ook strijd.
Het was enorm fijn, rustig de dag beginnen, samen rustig wakker worden in bed, geen tijdsdruk, doen waar we zin in hebben, eten wanneer we zin hebben, het fijne zonnige weer en veel tijd samen. Sommige dagen voelden als zomervakantie, maar er was ook vaak genoeg strijd. Hoe meer beeldscherm, hoe meer grote mond, hoe meer strijd en hoe meer ongezelligheid. Soms strijd om niks, strijd omdat het anders is dan anders, het gemis van het spelen met vriendjes, het gemis van de uitstapjes die we wekelijks deden. Thuisonderwijs doen, raar voor ons beide, want ik was mama en geen juf. Toch deden we diverse schoolopdrachten op een speelse manier en heb ik hem kunnen zien groeien. Dat hij weer naar school mag, voelt aan de ene kant dubbel. Dubbel want door de maatregelingen zal het daar ook raar voelen, maar kinderen zijn flexibel dus wellicht zal het ook snel als normaal voelen. Ik weet wel zeker dat het een goeie keus is dat we voor school hebben gekozen en niet voor thuisonderwijs. Hij kan gelukkig weer met vriendjes spelen, maar als hij valt mag juf hem niet troosten. School heeft het goed geregeld, hij zit met bijna al zijn vriendjes in de klas, school heeft een duidelijke mail gestuurd met hoe het zal verlopen, juf heeft een ontzettend tof nieuw thema in de klas en foto’s gestuurd met hoe de klas er uit ziet. Donderdag mag ik hem heen brengen en ophalen, woensdag zal ik horen wat hij er dinsdag van vond. Ik ben blij dat het weer kan, het geeft weer meer geluk bij mijn zoontje en zorgt hopelijk in huis voor minder strijd. Dankbaar met het schoolrooster, want de weken met mijn weekend moet hij de dinsdag en donderdag heen en de weekenden met het weekend bij zijn vader de maandag en de woensdag, waardoor we gelukkig nog heerlijk tijd samen zullen hebben.
Benieuwd naar mijn berichten die ik plaatste in de Coronatijd?
Bekijk dan de berichten die ik plaatste op Instagram én Facebook.
Op zoek naar een uitje?
Bekijk dan de berichten die ik plaats op Uitjesinnederland.com en het daarbij behorende Instagramaccount, Facebookpagina en/of Facebookgroep.
Het was een intensieve, drukke, angstige tijd, maar heeft ook gezorgd voor rust, het vlammetje weer aangewakkerd en voor mooie herinneringen.
