Waarom een wandeling met mijn zoontje veeeel langer duurt.

We lopen dagelijks om de hond uit te laten, om boodschappen te doen of gewoon omdat we er even een frisse neus willen halen. Wandelen is niet alleen goed voor de frisse neus, maar ook voor het bewegen, even de energie kwijt kunnen en even er op uit.
De ene keer mag mijn zoontje zelf lopen, maar hij gaat ook wel in de drager op mijn rug of op/in de wandelwagen. Het hangt er vaak ook vanaf hoeveel tijd er is. Want een wandeling met mijn zoontje, maar volgens mij over het algemeen met kinderen, moet je tijd voor nemen en kan niet snel.

Meer dan alleen lopen
Tijdens de wandeling is het niet alleen lopen wat hij doet, diverse bewegingen worden er gemaakt. Elke plas die we tegenkomen wil hij graag meerdere malen even in stampen, lopen of rennen. Het plezier is dan duidelijk te horen, de spetters het liefst zo hoog mogelijk de lucht in stampen. De losliggende tegels zijn de wiebeltegels, even er op staan en uittesten of ze nog wiebelen. De stoeprandjes, of randjes van tuinen zijn ideaal om over heen te lopen of om even uit te rusten. Het opstapje naar het terras van de kroeg, maar ook het opstapjes bij de winkel en bank en de afgezaagde boomstam in het park worden gebruikt om op te klimmen en er weer af te springen. En rennen is ook favoriet vooruit of juist de andere kant op.  Het lijkt wel een sportles.

Bekijken, benoemen, luisteren.
We komen meestal veel voertuigen tegen. De voertuigen worden benoemd als ze worden gezien, er wordt stil gestaan om ze even goed te kunnen bekijken en ze worden nagekeken totdat ze niet meer te zien zijn.
Een tegemoetkomende wandelaar of fietser wordt vaak meerdere keren begroet, net zolang totdat diegene niet meer in het zicht is.
In de lucht is ook van alles te zien, de maan, de sterren, de zon, de vogels, vliegtuigen en soms een helikopter.
In de herfst hebben we veel paddenstoelen gezocht en nu nog weet hij te benoemen waar ze zaten.
Tijdens de wandeling horen we ook van alles zoals een tractor, een klok, een vliegtuig, de haan, een auto die toetert. Diverse dingen worden benoemd, of er wordt gevraagd wat voor geluid het is.

Zo kan het zomaar zijn dat een wandeling wat voor mij 5 minuten zou zijn, met mijn zoontje zomaar 45 minuten is. De ene keer lukt het me wel om ook deze tijd er voor te nemen. Maar dit lukt lang niet altijd, bijvoorbeeld als er andere kinderen mee zijn of als we op tijd staan. Ik wissel het bewust wel af, want door hem zelf ook te laten lopen ontdekt en leert hij meer dan als hij altijd maar in de wandelwagen of drager zou zitten. En

Onvoorstelbaar wat zo’n klein mannetje de wereld anders beleeft en ervaart dan ik. De verwondering van zo’n klein mannetje, laat me weer even beseffen bij welke dingen ik eigenlijk al helemaal niet meer stilsta.

Laten jullie je kind ook zelf ontdekken tijdens de wandeling? Of kiezen jullie voor de snellere manier door de wandelwagen,drager, fiets of auto te pakken.