Gastblog: Maskers

Carnaval is voorbij, de confetti is weer opgeveegd en uit je lakens geschud. En de lege bierblikken zijn ook weer gesorteerd samen met de lege biervaten van al die doorgedraaide bierbars. Bier ja inderdaad! 🙂

Hier in de stad wordt carnaval echt uitgebreid gevierd. Muziek, drank en dans zijn een basis. Maar er komt zoveel meer bij kijken. Iedereen, maar echt iedereen, is verkleed. Sommigen gaan alleen voor een pruik en een laken, anderen gaan er veel verder in en geven enorme hopen geld en moeite aan hun kostuum. Vind ik prachtig om zien! Samen met die praalwagens en de lichtjes in het donker, het heeft iets magisch…

Maar wat ik nog fantastischer vind is het gevoel van samenhorigheid! Voor een keer zijn we allemaal samen op die dagen één, je hoort erbij. Hoe gek je er ook uitziet, feest lekker mee! Iedereen is welkom in onze stad, welke kleur je ook hebt, welke taal je ook spreekt. Wat een geweldig gevoel!

Waarom kan dat niet het hele jaar door? Waarom moeten we andere maanden mensen uitsluiten op basis van ongegronde kennis van die persoon. Respect voor je medemens, medeleven, vertrouwen, die zaken zijn soms ver zoek…

Het begint al op je werkplek. Ik voel het iedere dag aan… Ik kan daar niet mezelf zijn! Ik draag een masker, elke dag weer als ik mijn shiften draai. Deze carnavalsdagen moest ik eraan denken, de gangen hangen vol met maskers die versierd zijn met kleur en glitters. Maar we dragen het héle jaar door een masker! Sommige collega’s dragen wel meer dan één masker met hun schijnheiligheid en hun leugens…

Waarom kunnen we niet gewoon allemaal onszelf zijn? Zou toch zoveel fijner zijn van eerlijk te zijn over wie we zijn, we zouden ons lekker in ons vel kunnen voelen. Onze mening uitroepen, onze gevoelens delen en leren van elkaar.

Mijn blog is mijn plekje: hier krijg je ongezouten mijn mening. Ik schrijf anoniem onder een pseudoniem. Waarom? Dat vragen vele lezers zich af, wel omdat de mensen in mijn omgeving niet om kunnen met mijn visie. Ze willen het niet zien, vinden andere dingen belangrijker, of slaan de boot helemaal mis en hebben kritiek die nergens op slaagt.

Ik roep vaak: laat je masker vallen! Maar eigenlijk draag ik die zelf elke dag… Op mijn blog kan ik mezelf zijn, en roep ik uit wie ik ben en wat ik voel, alleen dan iets stiller 😉

*Deze week een gastblog van: Coco van, Anoniem Jezelf, was De inkt witte raven.
Wat een leuke en herkenbare blogs op haar website. Doordat je onbekend bent, schrijf je denk ik toch gemakkelijker dan dat mensen je kennen.  Wil je meer blogs lezen van Coco, kijk dan even op hun site!

Vorige week plaatste ik een blog, waarin je kon lezen dat je nu (ook) bij mij iets kan bloggen. Coco is de eerste gastblogger op mijn website.
Wil je ook graag een gastblog schrijven? Mail me dan even.