Moeder/vader zijn leer en ervaar je door het te doen.
Voordat ik moeder werd, had ik al op diverse kinderen opgepast, had ik al gewerkt met kinderen in de kinderopvang én werkte ik als gastouder thuis. Tijdens mijn zwangerschap oriënteerde ik me voornamelijk op het natuurlijk ouderschap. En ik dacht dat moeder zijn me dus wel gemakkelijk af zou gaan, ik had immers ervaring met kinderen. Inmiddels is mijn zoon al 4 jaar, werk ik niet meer thuis als pedagogische medewerkster, heb ik een burn-out én depressie waardoor werken me even niet lukt, ben ik gescheiden van zijn vader én zie ik mijn zoon niet elke dag maar de ene week 2,5 dag én de andere dag 4,5 dag. Het moederschap had ik voordat ik zwanger was, toch heel anders in gedachten. Moeder/vader zijn ervaar én leer je pas door het te doen. Meer hierover vertel ik je in deze blog.
Toen ik nog geen moeder was.
Ik begon toen ik 13 jaar was als oppas in het dorp. Vele jaren heb ik op diverse kinderen opgepast, eerst alleen in de avonden maar later ook overdag. Diverse stage’s en bijbaantjes heb ik gehad in de kinderopvang. En tijdens mijn zwangerschap startte ik met mijn eigen gastouderopvang.
Toen ik nog geen moeder was, had ik al een aantal ideeën hoe ik zou zijn als moeder én dat ik bepaalde dingen écht anders zou doen. Ik zal altijd aan tafel eten én nooit bij de tv, ik zal altijd thuis zijn nadat mijn zoon naar school is geweest, ik zal thuis werken zodat ik er voor mijn kind kon zijn, ik zal me kind niet laten rennen in de winkel, ik zal me kind niet zoveel snoepjes geven, de tv zal niet de hele dag aan staan, ik zal mijn kind altijd liefde en aandacht geven en zo zijn er nog 101 ideeën én helaas ook oordelen die ik had over het moederschap én andere moeders. Inmiddels snap ik waarom moeders dat deden en zijn er toch een hoop dingen die ik nu toch ook zelf doe als moeder.
Nu ik moeder ben.
Nu ik inmiddels 4 jaar vol trots én dankbaarheid moeder mag zijn, weet ik dat het moeder zijn keihard werken is. Ik snap nu pas wat ze bedoelen met de eerste jaren zijn tropenjaren.
Zwanger worden, iets wat niet vanzelf is gegaan. Waarbij ziekenhuisbehandelingen voor nodig waren. Het begin van moeder worden was al zwaar, emotioneel en een tegenvaller. Geen verassing, geen spontane zwangerschap. Ondanks dat zeker dankbaar dat door de ziekenhuisbehandelingen ik wel moeder heb kunnen worden.
Toen ik zwanger was én na de zwangerschap, verdiepte ik me in het natuurlijk ouderschap door o.a. de artikelen van Kiind. Dragen, belonen in plaats van straffen, je kind volgen, weinig tv gebruik, Rapley methode, langdurig borstvoeding geven, samen slapen,gebaren gebruiken én de visie van Emmi Pikler spraken me erg aan. Diverse dingen probeerde ik toe te passen in mijn gastouderopvang, maar ook in de opvoeding van mijn kind.
Het dragen heb ik veel en lang gedaan, borstvoeding heb ik tot ongeveer 4 jaar mogen en kunnen gegeven, wasbare luiers hebben we gebruikt, tv gebruik is inmiddels veel te veel, samen slapen gebeurd nog regelmatig en door het gebruik van gebaren is mijn zoontje op tijd gaan praten. Zo zijn er wel meer dingen die ik wel heb gedaan omdat ze me zo mooi en liefdevol leken en handiger/gemakkelijker waren/zijn, maar ook waren er dingen die voor mij niet haalbaar waren/zijn en ik toch anders heb gedaan.
Ik werkte thuis als gastouder. Dit leek me een ideale baan, thuis zijn bij mijn eigen kind, zodat ik hem zelf kon zien opgroeien én hij niet naar een kinderdagverblijf hoefde. Helaas pakte dit anders uit. Mijn zoontje vond het niet leuk dat er altijd maar kinderen waren én hij daardoor de aandacht van mij moest delen. In het weekend had ik een ander kind, dan doordeweeks. Ik besloot daarom te stoppen met het werken als gastouder.
Na het stoppen met mijn werk als gastouder én de scheiding, doen we het wat minder “perfect” en actief. We doen wat meer wat we willen in plaats wat anderen verwachten en hoe anderen het doen. Met wat meer rust, meer op wat goed voelt voor ons én wat haalbaar is voor ons.
Vol trots én dankbaarheid ben ik moeder, want ondanks alle veranderingen, ondanks de rollercoaster heeft het moederschap me wel gebracht naar de manier waarop ik nu in het leven sta. Dankbaar voor de levenslessen, maar ook dankbaar dat ik moeder mag zijn. Zwanger worden, een gezond kindje krijgen én 4 jaar moeder mogen zijn is iets wat soms vanzelfsprekend lijkt, maar zeker niet vanzelfsprekend is. Trots op mijn zoon hoe hij is zoals hij is, ondanks dat ik daar zeker niet altijd blij mee ben. Trots, maar ook dankbaar dat ik zijn moeder mag zijn en hem mag zien opgroeien en hierbij mag ondersteunen.
Het moederschap is keihard werken, doordat geen een dag, geen enkel moment op de dag hetzelfde is. Het is continue aanpassen, aanvoelen, alert zijn, verantwoordelijk zijn, aandacht geven en verdelen én kijken naar wat wel/niet mogelijk is. Moeder zijn ben je de hele dag door, 24 uur per dag. Iets wat ik zeker heb onderschat. Een vrije avond, kan zomaar omgegooid worden doordat mijn zoontje niet kan slapen. Uitslapen is bij mijn zoontje die rond 5.00 uur wakker is, ook niet meer mogelijk. Rustig boodschappen doen, dat lukt alleen als mijn zoontje niet mee is.
Door de scheiding heb ik me zoontje minder én probeer ik op de dagen juist de dingen te doen die me op de andere dagen niet lukt. Want de dagen dat hij wel bij me is, wil ik ook van hem genieten, herinneringen maken en fijne momenten samen hebben. Natuurlijk zijn er ook dingen die wel moeten gebeuren als hij er is die hij niet leuk vindt. Tja dat is nou eenmaal zo én zal hij toch ook moeten leren.
Moeder zijn veranderde me als mens.
Door het moederschap ben ik veranderd als mens. Ik ben bewuster geworden, meer na gaan denken over dingen, reflecteer mijzelf regelmatig én kijk op een andere manier naar diverse dingen. Inmiddels een burn-out én depressie door te vaak het perfect te willen doen, wat niet perfect lukte, waardoor ik het maar bleef proberen en op me tenen bleef lopen. Ik heb inmiddels diverse gesprekken gehad bij coaches, haptonoom én een psycholoog. Ben keihard met mezelf aan de slag gegaan, meer naar me lichaam aan het luisteren én te voelen wat ik voel. Niet meer me aanpassen voor anderen, maar doen wat ik wil én wat goed voelt voor mij.
Ik kan én wil niet meer de perfecte moeder zijn, want die bestaat toch niet. Ik wil én kan mijn eigen lat niet meer zo hoog doen én we doen nu wat meer waar we zin in hebben, waar we ons goed bij voelen en waardoor wij gelukkig zijn. Klinkt gemakkelijker dan het is, want elke dag én soms elk moment is dat weer aanvoelen, aanpassen, reflecteren, nadenken én weer uitproberen. Ik ben er dan ook zeker nog niet ik ben nog steeds mezelf keihard aan het ontwikkelen. En dit lukt alleen door dingen te doen, door te proberen, door te voelen wat goed voelt en wat niet, door “fouten” te maken en daarvan te leren, waardoor ik weer verder kan groeien en uiteindelijk hopelijk weer kan gaan bloeien.
Ik heb zeker nog wel dagen, dat het anders loopt dan ik zou willen. Door mijn burn-out en depressie, maar ook door het karakter van mijn zoontje. Mijn zoontje heeft een pittig karakter dat levert soms strijd op. Daarbij komt dat door het co-ouderschap het voor hem extra lastig is dat er in beide huizen andere regels en manieren van leven zijn, én dat is elke week opnieuw weer uitproberen én aanleren. Daarbij heb ik het idee dat hij zich net als ik, te vaak wil aanpassen aan anderen en daardoor niet zijn eigen ding kan/durft te doen. En de maanden met de feestdagen zoals verjaardag, Sint Maarten, Sinterklaas, Kerst en ook nog eens oud & nieuw zorgen vaak toch weer voor veel onrust en drukte, naast dat het ook hele gezellige maanden zijn. Maar ondanks dat is het ook enorm genieten van al zijn liefde, zijn knuffels, zijn aanwezigheid, zijn kletspraatjes, zijn gezelligheid. Enorm blij en dankbaar dat ik zijn mama mag zijn.
Je bent niet alleen én je hoeft het niet alleen te doen.
Als we met anderen praten hebben we het vaak over de dingen die goed gaan. Maar eigenlijk weinig over de dingen waar we tegenaan lopen. Dit deed ik eerder ook, altijd maar zeggen dat het goed gaat, de dingen benoemen die leuk zijn. Maar als het niet goed ging, dan durfde ik dat niet te zeggen. Was er iets waar ik tegenaan liep, schaamde ik me daar vaak voor en durfde ik het niet met anderen te delen. Bang dat een ander me raar vond en dat ik het verkeerd deed. Bang dat mensen me daarom niet meer aardig zouden vinden en geen contact met me wouden hebben.
Inmiddels heb ik ervaren dat het delen van zowel de goede dingen, maar ook de dingen waar ik tegenaan loop een enorme verademing kan zijn. Het is enorm fijn om dingen met anderen te delen, te horen hoe een ander het ervaart én vaak er achter te komen dat je niet de enige bent die er mee struggeld. Door het uit te spreken, weet een ander waar je tegenaan loopt én kan diegene je soms wat tips geven of juist de bevestiging dat je het juist hartstikke goed doet. Het uitspreken helpt meer dan het opkroppen. Het opkroppen maakt je emmertje alleen maar voller, waardoor het steeds zwaarder wordt. Het uitspreken zorgt vaak voor opluchting en verlichting.
Soms denken we dat we iets niet goed doen, doordat we vooral door social media veel perfecte plaatjes zien. Maar besef dat een perfect plaatje maar 1 seconden is, van een dag met 24 uur. Je weet niet wat diegene allemaal heeft gedaan voor dat ene perfecte plaatje, je weet niet wat er vooraf én daarna heeft afgespeeld.
Lieve mama óf papa, je bent niet alleen én je hoeft het niet alleen te doen. Deel je ervaringen zowel positief met anderen, ga in contact met andere moeders zodat jullie elkaar kunnen steunen maar ook inspireren.
Het ouderschap is soms leuk, soms zwaar, soms verdrietig, soms pijnlijk en soms met enorm veel liefde. We proberen allemaal ons best te doen, doen allemaal maar iets waarvan we denken dat dat juist is. Maar vergeet niet dat het allerbelangrijkste is te doen waar jij je goed bij voelt, waar jij blij van wordt én waarover jij tevreden bent. Er zullen altijd mensen zijn die negatief over je denken en praten. Doe het zoals jij het wil, het is jou leven én jij moet daar tevreden mee zijn. Doe de dingen die je doet uit liefde én vertrouwen en niet vanuit angst en onzekerheid. Je bent goed zoals je bent en mag zijn wie je graag wil zijn, heb vertrouwen in en liefde voor jezelf.
Blogs met meer informatie over de diverse genoemde onderwerpen, open je gemakkelijk door op de blauwe tekst te klikken.
Lees ook de blog: Handvatten en tips die ik heb geleerd door moeder te zijn.
