Burn-out en depressie, tips voor jou én je omgeving.

Sinds september zit ik ziek thuis. Dat is nu dus inmiddels al zo’n 4 maand, maar ik ben er nog niet waar ik moet zijn helaas. De afgelopen maanden heb ik diverse inzichten gekregen, die ik graag met je deel, verder geef ik je tips als je ook een burn-out en/of depressie hebt. Ook voor de omgeving van iemand met een burn-out en/of depressie staan er tips in deze blog. Want een steunende omgeving is zeker belangrijk in het herstelproces!

Ziek thuis.
In maart/april kwam eigenlijk de druppel die de emmer liet over stromen. Op mijn werk kon ik de ziektewet niet in, wel met wederzijds ontslag en dan de laatste 3 maanden ander werk. Het andere werk was rustiger, gezellig en erg leuk om te doen, het gaf me rust. Ik dacht dat ik er toen wel weer was, na 3 maand rustig werk te hebben gedaan en aan mezelf te hebben gewerkt. Maar tijdens mijn nieuwe baan in augustus, merkte ik dat het helaas toch niet zo goed ging met me én melde ik me dus al vrij snel ziek op me nieuwe baan. Dit zorgde er uiteindelijk voor dat er ontslag kwam in de proefperiode en ik dus helemaal geen baan meer heb, maar in de ziektewet bij het UWV zit.
Blij was ik met het akkoord van UWV om ook daadwerkelijk de rust te mogen pakken. Geen druk om te solliciteren naar een baan wat niet lukt, ik wil wel maar tot frustratie van mezelf lukt het niet. De enige optie is helaas rust nemen, antidepressiva slikken én gesprekken met de psycholoog.

Even een blog vol met openheid en eerlijkheid over hoe het met me gaat.

De meningen van anderen.
De meningen van anderen vond ik best pittig. Je ziet niet aan de buitenkant wat er van binnen aan de hand is. Ik heb dan ook enorm vaak gezegd, geef me maar een gebroken been dan weet ik dat ik 6 weken moet rusten, heb ik al die bijkomende problemen niet en kan ik na 6 week gewoon weer alles én dan kan de buitenwereld tenminste zien wat er is.
De mensen die me begrepen, die me geen aansteller vonden én die er voor me waren hebben me enorm gesteund, ondanks dat ik soms enorm eigenwijs was. Een aantal mensen steunen me nog steeds, met anderen is het contact verwaterd om diverse redenen. Maar enorm dankbaar ben ik met de mensen, zonder hun was het nog zwaarder geweest.
Ik heb gemerkt dat als je niet “normaal” bent, je al snel buiten de boot valt, je merkt welke mensen er ook in moeilijke tijden voor je zijn. Mijn wereldje is dan ook ineens een stuk kleiner is geworden.

Geen dag is hetzelfde. 
Geen een dag is hetzelfde en zelfs op diverse momenten op een dag kan mijn stemming veranderen. Zo kan ik in de ochtend energie hebben voor 10, maar in de middag helemaal nergens zin in hebben of halverwege de ochtend ineens een enorme huilbui hebben.
Ik probeer zoveel mogelijk maar te accepteren dat het is zoals het is, en vooral de goede momenten te pakken. Maar dit kan vooral in de zware momenten enorm frustrerend zijn.

Rust. 
Rust pakken. Iets wat me nooit is aangeleerd, wat ik keihard heb moeten leren en nog steeds enorm lastig vind.

Diverse boeken heb ik inmiddels gelezen, maar soms lukte me dat ook niet doordat me hoofd gewoon te vol was. Daarbij moest een boek gemakkelijk te lezen zijn én voor niet teveel triggers zorgen. Zelfhulpboeken waren daarom vaak mijn favoriet. Sommige boeken heb ik meerdere keren gelezen, gewoon om me even opnieuw bewust te laten worden. Herhaling is nodig om het te leren, eigen te maken en daardoor te kunnen veranderen in plaats van terug te vallen in het oude patroon.

Spelletjes spelen op me telefoon lukt vaak wel, niet te veel hoeven nadenken en toch bezig zijn. Skip-bo speelde ik bijvoorbeeld offline, maar ook online met een vriendin.

Tv kijken was soms juist énorm confronterend, door alle gebeurtenissen afgelopen jaar waren veel films een enorme trigger wat weer zorgde voor verdriet en gemis. Soms was het dan ook een enorme zoektocht naar wat wel geschikt was om te kijken. Series waarbij je echt de aandacht bij moest hebben werkten vaak het beste of een film of tv programma met een goed verhaal en inspirerende boodschap. Een aantal voorbeelden kan je lezen in de blog met Netflixtips.

Wandelen, vooral op de fijne zonnige dagen, heeft me ook erg geholpen. Toch in beweging zijn, een frisse neus en genieten van de prachtige natuur. Er zijn ook dagen geweest dat het me niet lukte om te wandelen. Doordat ik een hond heb, maakte het voor mij wel gemakkelijker om wel te gaan lopen.

Regelmaat door mijn zoontje én vriend.
Door mijn zoontje en vriend had ik ritme én dit zorgde ervoor dat ik niet de hele dag in bed kon blijven liggen, het huis schoon en opgeruimd was, er boodschappen gedaan werden, dat er eten op tafel stond, ik zelf ook at, de was gedaan werd en ik ook nog buiten kwam in plaats van alleen in huis.
Iets wat wellicht voor een ander vanzelfsprekend is, maar vooral op de zware dagen voor mij een enorme opgave was/is.

Positiviteit. 
Vooral op de zware dagen is het enorm lastig om positief te zijn, is het veel gemakkelijker om negatief te zijn. Maar door in elk geval elke avond bewust stil te staan bij de dag en te bedenken waar je dankbaar voor bent, sluit je de dag positief af. Het boek van Vertellis kan je hier erg goed bij helpen.
Verder heb ik in mijn wc op de muur en op mijn telefoon diverse positieve teksten staan die ik dagelijks meerder keren probeer te lezen.
Door de dankbaarheid en positieve quotes wordt er aandacht gegeven aan het positieve. Alles wat je aandacht geeft groeit namelijk, dus ook de negatieve gedachten.

Eten
Eten is een ding. Ik merk enorm wat de suikers met mijn lichaam doen, maar kan ze lang niet altijd weerstaan. Door teveel suikers ben ik namelijk meer moe, futloos, minder energie én heb ik meer pijn. Er zijn dagen dat ik het liefst alleen maar chocolade en suikers eet, andere dagen eet ik bijna niks, weer andere dagen eet ik alleen maar gezond en andere dagen eet ik alleen waar ik zin in heb. Door de antidepressiva zijn er ook dagen geweest dat ik enorm misselijk was en niets durfde te eten en te drinken.
Daarbij ben ik de afgelopen maanden door de slechte manier van eten aangekomen, iets wat ik écht verschrikkelijk vind en regelmatig voor huilbuien voor de kledingkast zorgt.
Bewuster gaan eten is dan ook absoluut iets is waar ik weer actiever mee bezig probeer te zijn. Het niet in huis hebben én wel een gezond alternatief in huis hebben scheelt al enorm.

Niet zeuren, maar je leven weer inkleuren.
Het lijkt zo gemakkelijk, gewoon positief denken, niet lopen mokken maar kop omhoog en doorgaan. Echter is dit iets wat vooral op de zware dagen enorm lastig is. Een opmerking, een negatief stemmetje in me hoofd, mijn onzekerheid, angst, een verkeerd appje, een liedje of een herinnering kan er al voor zorgen dat ik weer terug val.
Hoe graag ik het leven ook weer zou willen inkleuren, ik doe énorm me best. Mezelf ontdekken, voelen en ervaren wat wel/niet kan, doen wat ik wil en energie van krijg en me grenzen bewaken is soms énorm lastig. Ik merk dat ik de goede kant weer op ga, maar dat ik er zeker nog niet ben.

Kiezen voor mezelf.
Kiezen voor mezelf, doen waar ik zin in heb en me niet aanpassen aan de ander, iets wat ik énorm heb moeten leren. Maar inmiddels merk ik dat het me steeds beter lukt. Niet verplicht naar een verjaardag als ik er geen zin in heb, tijd voor mezelf pakken in plaats van veel samen zijn, op tijd naar bed in plaats van blijven zitten omdat het gezellig is, de dingen doen waar ik energie van krijg in plaats die me energie kosten. Enorm lastig, heeft er ook zeker voor gezorgd dat er met een aantal mensen minder/geen contact meer is. Maar ik merk wel dat ik daardoor minder vaak gefrustreerd ben, meer relaxed ben, mijn leven kan leven zoals ik het wil en meer kan genieten van mijn leven.

Tips voor anderen met een burn-out en/of depressie.
– Als het niet meer gaat, ga niet door tot het uiterste maar meld je ziek. Natuurlijk is dat lastig, wellicht onmogelijk als je zzp’er bent. Maar denk om jezelf hoe moeilijk dit ook is.

– Kijk naar wat je wel hebt gedaan in plaats van wat je allemaal had willen doen.
Op sommige dagen lukte mij bijna niets, dit voelde enorm rot. Maar mijn vriend benoemde dan vaak de dingen die me wel waren gelukt soms de kleinste en normaalste dingen zoals eten gekookt, gegeten, was opgehangen, gedouched en hond uit gelaten. Kleine dingen maar die soms grote moeite kostte.

– Doe geen dingen wat je energie kost. Dit klinkt makkelijker dan het is, dat weet ik. Maar die verjaardag waar je geen zin in hebt, kan je écht wel afzeggen. Geen zin om te ruilen met je collega, geef dit eerlijk toe. Geen zin om de was op te ruimen, laat het hangen want het kan gerust ook later.

– Doe waar jij zin in hebt.
Heb je zin om een film te kijken, doe dit dan. Door de dingen te doen waar je zin in hebt, krijg je er energie van waardoor wellicht de dingen die “moeten” ook lukken.

Tip voor als er iemand in je omgeving heeft te maken met een burn-out en/of depressie.
Voor de omgeving is het vaak ook erg lastig, wat kan je wel/niet doen en wat helpt wel/niet. De onderstaande dingen helpen bij mij, maar bij de ander kan het wellicht totaal anders werken. Maar voor ieder persoon helpt het denk ik als diegene écht gezien wordt door de ander, niet veroordeeld wordt, er een luisterend oor is én diegene geaccepteerd wordt zoals hij/zij is.

– Spreek af met de ander.
Zeg niet tegen de ander dat hij/zij altijd welkom is voor een bakje thee en luisterend oor, maar app diegene en stel een moment voor dat je tijd voor diegene hebt, dit maakt de drempel namelijk een stuk kleiner én geeft het  warme gevoel dat je écht aandacht en tijd voor de ander hebt.
Ik wou/wil anderen niet “verplichten” om met me af te spreken, dus appte ik vaak ook niet om met een ander af te spreken en ging ik niet spontaan bij mensen langs. Doordat een ander voorstelde om bijvoorbeeld zaterdag een kop thee komt thee te drinken of een wandeling te maken, weet ik dat die andere wil afspreken en er voor me kan/wil zijn. Kom niet spontaan langs, want dat kan de ander enorm overvallen!

– Wees een luisterend oor.
Enorm dankbaar ben ik met de mensen die er voor me zijn geweest, die me verhaal wouden aan horen, die me belden dat ik wel mee kon eten zodat ik tenminste at, die me meenamen eropuit, die me appjes stuurden, die me belden om gewoon even te kletsen, mensen die er oprecht én echt voor me waren.
Wees er voor de ander, vraag oprecht én echt hoe het gaat, begin niet gelijk over je eigen verhaal/ervaring, maar luister en wees écht geïnteresseerd zonder oordelen. Het is zo fijn voor de ander om het niet op te hoeven kroppen maar het te kunnen en mogen vertellen en uiten.

– Stuur gewoon een appje om te vragen hoe het is.
Een appje kan je wellicht gemakkelijker sturen dan even afspreken. Maar neem wel even de tijd om diegene te woord te staan via de app en er te zijn voor de ander.
In het begin stuurde ik anderen wel een appje als het slecht ging. Maar tegenwoordig doe/durf ik dat niet meer, ik heb de laatste tijd gemerkt (of zelf geïnterpreteerd) dat iedereen het druk heeft met zichzelf, herkenbaar want ik heb het ook druk met mezelf. Hierdoor is er vaak te weinig oprechte én echte aandacht voor elkaar. En ik wil mensen niet lastig vallen met mijn probleem.
Oprechte én echte aandacht is zo enorm fijn én belangrijk als het niet lekker gaat, elke keer als iemand me spontaan een appje stuurde ontweek ik eerst de vraag. Want de vraag hoe is het is, is helaas ook vaak een standaard vraag of een inleiding naar iets anders. Maar als ik dan merkte dat diegene écht wou weten hoe het ging, vertelde ik hoe het daadwerkelijk ging. Keer op keer na dat momentje met oprechte én echte aandacht voelde ik me opgelucht. Opgelucht omdat ik even me verhaal kwijt kon, me gehoord en gezien voelde, me even niet eenzaam hoefde te voelen, ik antwoord kreeg i.p.v. de negatieve stemmetjes die terug praatte.
Bellen kan natuurlijk ook, maar via de app praat soms gemakkelijker dan reallife, omdat woorden soms niet uit te spreken zijn, maar wel uit te typen zijn.

– Motiveer de ander door iets samen te doen.
Samen elke week sporten, samen elke week een wandeling doen, samen 1x per week koken, samen 1x per maand een filmavond. Activiteiten die voor de ander zorgen voor afleiding, even de gedachten ergens anders heen én een leuke activiteit. In het begin zal dit veel moeite kunnen kosten, maar blijf het voorstellen en aanbieden. Hierdoor zal de ander merken dat je écht tijd voor diegene wil maken, er écht voor diegene kan/wil zijn en je het niet doet omdat hij/zij “zielig” is.

Voor diegene die lopen te zeuren dat ik dit openlijk post, je had het niet hoeven lezen hè je had ook gewoon door kunnen scrollen. Praat niet over me, maar praat met me. Ik plaats dit omdat ik inmiddels weet dat er diverse mensen mijn openheid en eerlijkheid fijn vinden. Het is vaak een taboe waar niet over gepraat kan/mag worden, maar juist herkenning en praten helpt.
Heb je behoefte om te praten, je mag me altijd een berichtje sturen!